FietsActief bestaat dit jaar 25 jaar! Om dit te vieren geven we in ieder nummer een mooie prijs weg. Ook deden we in de afgelopen nummers een oproepje aan lezers om hun fietservaring te delen. Fietste jij 25 jaar geleden en hoe zag dat er toen uit? Hierbij de fietservaring van lezeres Lydia Dekker uit Assen.
Op weg naar Denemarken met zoon Mick van 10
De fietservaring van…
In 1976 ging ik als alleenstaande moeder met mijn zoontje Mick van 10 jaar fietsen naar Denemarken met als voornaamste doel Legoland, want dat was de lievelingswens van mijn zoontje. De enige manier om zijn wens in vervulling te laten gaan was zelf fietsen en tent en kookspullen mee, want anders was het financieel niet mogelijk. We gingen maanden trainen en proefkamperen.
Bij dat proefkamperen ging ook een jongeman mee, die bij mij op de avondschool voor maatschappelijk werk zat. Hij kende de kneepjes van het vak kamperen. De eerste avond stond zijn tent in tien minuten en ik kon de scheringlijnen van de tweepersoonstent niet vinden, die tent was vreemd voor mij. Het was pikdonker want het was nog vroeg in het jaar en toen had je nog geen zomertijd. We zaten op een natuurcamping en met behulp van de jongeman Peter genaamd, kregen we met touw de tent zo ver dat hij stond.
Ha, de tent staat
Oei, een lichte hersenschudding
De volgende dag pakten we alles op de fiets en gingen verder. Mijn zoontje viel bij een gleuf tussen de klinkers van een bol lopende weg en bleef liggen. Een van ons rende naar een boerderij om een dokter te bellen, de ander bleef bij de kreunende Mick. De dokter kwam aanrijden in een bestel lelijk eendje. Hij constateerde een lichte hersenschudding en Mick moest liggen. We besloten naar de dichtsbijzijnde camping te gaan in Hollandsche Veld. De dokter nam Mick mee in zijn lelijke eendje en de fiets op het dak ervan.
Aangekomen bij de camping lag Mick in de kantine met een groep nieuwsgierige kinderen om hem heen. “We zetten gauw mijn tentje neer”, zei Peter en zo gezegd, zo gedaan. Mick gaf nog één keer over maar daarna was hij in diepe slaap. Peter en ik besloten de tweepersoonstent op te zetten. Nu bij daglicht bleken er toch wel scheringlijnen aan de tent te zitten. En zo belandden Peter en ik samen in de tent. Hij maakte geen misbruik van de situatie. We hebben de hele nacht liggen praten. Kortom: we zijn sindsdien altijd samen gebleven en na een jaar samenwonen ook getrouwd.
Peter en Mick
Legoland en meer..
Mick knapte snel op en mocht na enkele dagen weer mee terug fietsen. Ik ben die zomer met Mick in Legoland geweest en we zijn zelfs nog bij een Lego ingenieur thuis geweest. Peter kwam later met de fiets want hij moest eerst nog werken, maar we hadden afgesproken op het centrale plein in Kopenhagen. Degene die daar niet op die dag kon komen moest een brief poste restante naar het hoofdpostkantoor in Kopenhagen sturen. Zo ging dat toen nog zonder mobieltjes.
Hoe dat ging is weer een heel verhaal op zich. Maar we zijn gedrieën ook nog in Kopenhagen geweest en zelfs in Zweden, maar dat was met de fietsen op de boot van Helsingør naar Helsingborg. Peter moest ook weer eerder terug, hij fietste soms wel 200 kilometer per dag. Mick en ik zijn ook weer terug gefietst en hebben heel veel avonturen beleefd. Toen we terug kwamen hadden mijn ouders een lauwerkrans gemaakt waar we gedrieën in gingen. Peter en ik fietsen nog elke dag. Weliswaar zit Peter sinds 1995 in een scootmobiel vanwege reuma, maar we maken al fietsend en scootmobielend nog van alles mee en Peter maakt er prachtige foto’s van.
Lydia Dekker, Assen
